Vanaf de mystieke kusten van Rapa Nui, waar eeuwenoude moai standvastig over de zee uitkijken, zetten we koers naar de oneindige, blauwe stilte van de Grote Oceaan. Dit is geen cruise – dit is een echte oceaanreis, een tocht door geschiedenis, eenzaamheid en de poëzie van de zee.
Wanneer de laatste kliffen van Paaseiland aan de horizon verdwijnen, keert de Tecla haar boeg naar het zuidoosten. De dagen worden lang en open, met enkel de wind en sterren als leidraad. Vliegende vissen schieten over de golven, de zeilen vullen zich met wisselende briesjes, en elke zonsondergang schrijft zijn eigen afscheidsgedicht.
Als wind en weer ons gunstig gezind zijn, kunnen we een zeldzame landing maken op de Juan Fernández-eilanden—het domein van Robinson Crusoe en vulkanische schoonheid, ver weg van elke gebruikelijke route. Maar deze stop is niet gegarandeerd, slechts gefluisterd door de zeegoden.
Daarna zeilen we verder. Terwijl de Grote Oceaan afkoelt en de lange deining dieper wordt, veranderen de winden van karakter. De brullende veertigers roepen, en de Tecla antwoordt gracieus, haar zeilen afgestemd op elk humeur van de oceaan. De kameraadschap aan boord groeit met elke wacht, elke gedeelde zonsopkomst, en elke pot koffie die in de deinende kombuis wordt gezet.
Wanneer we uiteindelijk de fjorden en bossen van het Chileense Patagonië bereiken, hebben we duizenden zeemijlen onder zeil afgelegd. Puerto Montt rijst op uit de nevel als een ingeloste belofte—land in zicht, in een wereld gevormd door water en bergen.
Sluit je aan bij de Tecla voor anker bij Hanga Roa. Maak kennis met het schip, ontmoet je mede-avonturiers, en geniet van je eerste zonsondergang, met de moai als stille toeschouwers aan de wal.
We brengen de dag door met de laatste voorbereidingen, immigratieformaliteiten en maken ons klaar voor vertrek. In de namiddag of avond hijsen we de zeilen en zetten koers naar de open oceaan.
We vinden ons ritme op zee. Wachtlopen, gezamenlijke maaltijden en oneindige horizonnen. Nachten onder een sterrenhemel; dagen die voorbijglijden op het kraken van het tuig en gesprekken in de wind.
Als de omstandigheden het toelaten, zetten we koers naar Robinson Crusoe-eiland, onderdeel van de Juan Fernández-archipel. Een ruig, afgelegen paradijs met een kleine vissersgemeenschap, dramatische wandelroutes en geschiedenis die in elke vulkanische rotswand voelbaar is. Als de zee of de autoriteiten een bezoek onmogelijk maken, varen we door zonder onderbreking.
De Stille Oceaan wordt koeler, en de Tecla zeilt dieper de brullende veertigers in. De wind neemt toe, de deining wordt langer. We varen in de geest van de oude zeevaarders—onze koers bepaald door wind en wilskracht alleen.
Land verschijnt weer aan de horizon. We slingeren tussen eilanden en fjorden, op weg naar het vasteland. Vogels cirkelen boven het dek, en de geur van dennen en regen dringt onze wereld binnen.
We gaan voor anker of meren af in Puerto Montt, de poort naar Patagonië. Na ruim 2.000 zeemijlen wachten een warme douche en een frisse bries uit de heuvels—land in zicht, en een nieuw hoofdstuk begint.
