Zeilvakantie Spitsbergen In De Voetsporen van de Walvisvaarders 1

Dag 1: Inschepen in Longyearbyen

U zult arriveren op het kleinschalige vliegveld van Longyearbyen, gelegen zo’n 15 minuten rijden van het centrum van het gelijknamige dorpje. Longyearbyen is de grootste bewoonde nederzetting van Spitsbergen en het meest noordelijk bewoonde dorpje met meer dan 1000 inwoners ter wereld. Als u in de gelegenheid bent, is het een absolute aanrader om het Svalbard museum te bezoeken. Hier kunt u zich verdiepen in de geschiedenis van het eiland, de kolenmijnindustrie, de rijkdom aan unieke pooldiersoorten, wetenschappelijke ontwikkelingen en de vele poolexpedities. Na uw bezoek kunt u een wandeling maken door het voormalige mijnstadje waar u in de diverse winkeltjes een collectie van unieke Arctische producten en souvenirs kunt vinden. Interessant weetje is ook dat de Svalbard Global Seed Vault hier te vinden is, die bedoeld is om de wereldwijde verscheidenheid aan landbouwgewassen te behouden.

Aan de zogenoemde ‘floating pier’ ligt ons zeilschip Noorderlicht op u te wachten waar vanaf 16:00 ingescheept kan worden. Na een welkomstpraatje van de kapitein, zullen de trossen losgegooid worden en krijgt u een uitgebreide veiligheidsinstructie van de bemanning. Aansluitend zult u van een heerlijk 3-gangen diner aan boord genieten, terwijl het schip koers maakt richting de baai Trygghamna, waar geankerd zal worden voor de nacht. De naam Trygghamna komt van de oorspronkelijke Nederlandse naam ‘behouden haven’, vanwege zijn beschutte en veilige ankermogelijkheden. In de 17e eeuw werd deze baai vaak bezocht door walvisvaarders om de traanolie uit het spek van de Groenlandse walvis te koken.

Dag 2: Bezoek aan zeevogel klif Alkhornet

Na het ontbijt zullen we een bezoek brengen aan Trygghamna, waar we de oudste sporen van menselijke activiteiten in Spitsbergen vinden. In de 17e eeuw werd deze baai vaak bezocht door walvisvaarders om de traanolie uit het spek van de Groenlandse walvis te koken. Nadat de West-Europeanen hier weggetrokken waren, namen de Russische Pomoren dit gebied over. Hun jacht was voornamelijk gericht op walrusproducten en huiden. De overblijfselen van een 18eeeuwse jachtstation van Pomeren (Russische jagers) zijn hier nog altijd te zien. Hiervandaan wandelen we naar de 428-meter hoge klif Alkhornet, waar grote kolonies van verschillende zeevogels broeden. De toendra onderaan de klif ontvangt voedingsstoffen van de broedende zeevogels die weiden voor rendieren, broedplaatsen voor ganzen en schuilplaatsen voor poolvossen bieden. Deze locatie is om deze reden uitermate geschikt om poolvossen, rendieren en mogelijk ijsberen te zien.

Nadat iedereen weer veilig aan boord is zullen we, als de wind ons gunstig gezind is, de zeilen hijsen richting de zeestraat Forlandsundet. Deze prachtige zeestraat is gelegen tussen het hoofdeiland Spitsbergen en het eiland Prins Karls Forlandet. Het eiland Prins Karls Forlandet was, met zijn 1084 meter hoge berg Monacofjellet, één van de eerste delen, misschien zelfs wel het eerste land, dat door Willem Barentsz gezien werd in 1596. Bij de baai Grimaldibukta zullen we een ankerplekje voor de nacht te vinden. Bij Murraypynten hopen we een landing te kunnen maken waar we de hier vaak aanwezige walruskolonies van dichtbij kunnen bewonderen. Vanaf de heuvels heb je een prachtig panoramisch uitzicht over het ruige berg- en gletsjerlandschap van Spitsbergen en door het vlakke landschap aan de voet van de berg is het hier heerlijk en gemakkelijk wandelen.

Dag 3: Vogelklif Fuglehuken & het pareltje Magdalenefjord

In de ochtend zullen we de Grimaldibukta verlaten om verder in noordelijke richting te varen in de Forlandsundet. Het noordelijke gedeelte van de zeestraat is historisch gezien altijd een schrik geweest voor veel walvisvaarders, door de zandbank Forlandsrevet. Willem Barentsz noemde dit noordelijke deel de ‘Forlandsundet Keerwyck’, omdat zij bij de zandbank moesten keren voor de ondiepte. Door zijn geringe diepgang kan de Noorderlicht deze ondiepe passage wel bevaren, waarvoor de bemanning opperste concentratie nodig zal hebben. Vergeet niet hier ondertussen goed uit te kijken naar grote groepen walrussen die veelal bij Sarstangen en Poolepynten te vinden zijn. Een prachtig scenario met schilderachtige bergen op de achtergrond waar fotocamera’s dol op zijn. Als het weer het toelaat varen we naar Fuglehuken, het meest noordelijke puntje van de Prins Karls Forlandet. Naar verluid heeft Willem Barentsz hier als eerste reiziger in Spitsbergen voet aan wal gezet in juni 1596. Grote aantallen zeekoeten en drieteenmeeuwen broeden hier op de steile kliffen en hier vinden we ook graven van walvisvaarders. Na uw wandeling varen we verder in Noordelijke richting naar de adembenemende blauwgroene baai van het Magdalenefjord, één van de meest indrukwekkende fjorden van Spitsbergen. Dit fjord aan de noordwest hoek van Spitsbergen werd voor het eerst ontdekt en benoemd door Willem Barentsz. Met ruige en spitse bergtoppen en indrukwekkende gletsjers bevind je je hier in een klein Arctisch paradijsje. In de monding van het fjord, bij Graveneset, liggen de graven van ca 160 walvisvaarders uit de 17e en 18e eeuw tussen de resten van twee fornuizen die gebruikt werden om het spek van de walvissen te koken.

Dag 4: Centrum van de Nederlandse walvisvaart: Smeerenburg

Als we verder naar het Noorden varen stuiten we op het eiland AmsterdamØya, waar we een goed inzicht kunnen krijgen in de 17e -eeuwse walvisvaart. Hier bevind zich Smeerenburg, een voormalig nederzetting van Nederlandse walvisvaarders die in de periode van 1617 – 1646 uitgroeide tot het centrum van de Nederlandse walvisvaart. De nederzetting bestond uit pakhuizen, woningen en een smederij. In hoefijzervormige traanovens werd uit het spek van de gedode walvissen walvistraan gewonnen voor o.a. zeep en brandstof voor lampen. Vandaag de dag is er nog weinig te zien van de bedrijvigheden die 400 jaar geleden hebben plaatsgevonden. Her en der zijn nog overblijfselen van traanovens, graven en woningen te vinden. Na de landing zult u een uitgebreide lezing krijgen over de walvisvaart in Smeerenburg en zal het schip zich verplaatsen naar Sallyhamna waar we een ankerplekje zullen zoeken voor de nacht. In dit gebied vol ondieptes worden vaak ijsberen gesignaleerd, dus houdt de verrekijker bij de hand!

Dag 5: De Zeeuwsche uitkijck & ‘Spitse bergen’

Vandaag plannen we een landing in de buurt van Ytre NorkskØya, waar we hopelijk aan land kunnen gaan bij de zogenaamde ‘Zeeuwsche Uitkijck’. Hier bouwden in 1617 Zeeuwse walvisvaarders een traankokerij en konden ze vanaf het hoogste punt van het eiland een goede uitkijk over zee houden naar walvissen. We kunnen hier de historische route naar de 150 meter hoge top van het eiland, de Utkiken, volgen. Aan de kust liggen overblijfselen van de traanovens en de graven van Nederlandse walvisvaarders die in de bevroren ondergrond zeer goed zijn geconserveerd. Wanneer we weer in Zuidelijke richting naar Virgohamna varen kunnen we goed aanschouwen waarom Willem Barentsz de naam Spitsbergen heeft gebruikt voor het land dat hij ontdekte. De steile bergen met scherpe pieken zijn in dit gebied het meest opvallend van heel Spitsbergen! Ons doel is Virgohamna waar op het Deens eiland een Harlinger traankokerij te vinden is. Omdat er voor kooplieden uit Stavoren en Harlingen geen plaats meer was voor hun traankokerij op Smeerenburg, bouwden ze in 1636 de Harlingertraankokerij op het naburige Deens eiland. Tegen deze tijd was de populatie van walvissen al flink aan het afnemen, waardoor er al na 10 jaar een einde aan de activiteiten van de Harlingertraankokerij. Nog altijd zijn de restanten van de traanovens, bijhorende gebouwen en enkele graven uit de periode van de walvisvaart zichtbaar.

Dag 6: De gletsjers van het Kongs- en Krossfjord

De volgende ochtend varen we naar het prachtige Krossfjord waar we ontvangen worden door het hoge gletsjerfront van de 14. Juli gletsjer. Op de afgebroken ijsschotsen liggen vaak baardrobben te rusten en dichtbij de gletsjer broeden veelal dikbekzeekoeten, drieteenmeeuwen en puffins. Binnen deze fjorden is met name historisch erfgoed van de aanwezigheid van de Engelsen te bezichtigen. In de beginjaren van de walvisvaart maakten de Engelsen en de Nederlanders een overeenkomst waarin zij de walvisjachtgebieden onderling verdeelden. De Engelsen kregen het recht om ten Zuiden van het Magdalenefjord te jagen, en de Nederlanders kregen de controle over de Noordwestelijke hoek van Spitsbergen. Mogelijk organiseren we een landing op het schiereiland BlomstrandhalvØya, waar bij Ny London de overblijfselen van een marmermijn te zien zijn. Vanaf deze locatie hebben we een prachtig uitzicht op de Tre Kroner, de drie kenmerkende bergpieken die door de ijskap heen prijken. Een alternatief bij slechte weersomstandigheden is een bezoek aan het voormalige mijnwerkersstadje Ny Alesund. Ny Alesund is ’s werelds meest noordelijke nederzetting en hedendaags een gerenommeerd poolonderzoekscentrum. De bijzondere band van Nederland met Spitsbergen wordt hier in ere gehouden door het Arctisch centrum van de Rijksuniversiteit van Groningen. Zij gebruiken hier een aantal gebouwen als poolstation, waar onderzoek verricht wordt naar brandganzen en klimaatverandering.

Dag 7-8: Richting het Spookstadje in Sovjetstijl: Barentszburg

Met een mogelijke tussenstop in de beschutte en harmonieuze baai van het St. Johnsfjord, zullen we de komende dagen terug in Zuidelijke richting varen richting het Isfjord. Afhankelijk van de mogelijkheid om een havenplek te reserveren in Barentszburg, zeilen we richting deze Russische mijnnederzetting. De naam Barentszburg werd in 1924 door de Nederlandsche Spitsbergen Compagnie gegeven aan de Nederlandse mijnbouwnederzetting en vernoemd naar de ontdekker van Spitsbergen: Willem Barentsz. In 1926 werd het mijndorpje overgenomen door de Russen, waarna het uitgroeide tot een dorpje van mijnwerkers met ruim 1000 inwoners. Vandaag de dag leven er nog circa 400 mensen van met name Russische of Oekraïense komaf. Omdat de mijn al lange tijd niet winstgevend is, richten zij zich steeds meer op het toerisme. ’s Avonds kunt u op eigen gelegenheid, samen met een gedeelte van de bemanning van de Noorderlicht, in één van de lokale kroegen van de lokaal gestookte biertjes en andere Russische versnaperingen genieten.

Dag 9: Nederlandse steenkoolmijn Rijpsburg

In de ochtend maken we een korte wandeling door Barentszburg waar de expeditieleider u de bezienswaardigheden van het mijndorpje zal laten zien. Vanaf de kade zullen we eerst zo’n 140 houten treden moeten beklimmen voordat we in de hoofdstraat uitkomen. Hier zullen we zien dat de Sovjetperiode hier zijn sporen heeft nagelaten. Zo staat er een levensgroot borstbeeld van Lenin middenin het dorp, aanplakborden met foto’s van arbeiders en modernistische Sovjetgebouwen. Verder kun je hier de meest noordelijke bierbrouwerij van de wereld en het pomodorenmuseum vinden. Als het weer het toelaat, zullen we de rest van de dag spenderen door al zeilend Borebukta te bereiken. We zullen proberen zo dicht mogelijk bij het noordwestelijke uiteinde te komen om een kijkje te nemen bij het steile gletsjerfront van de Borebreen. Vervolgens varen we verder naar de westzijde van de baai, dichtbij de Nansenbreen, waar we zullen ankeren voor de nacht.

Dag 10: Zeilend richting Longyearbyen

In de ochtend organiseren we een landing bij de kaap Bohemanflya. Ook hier vinden we een stukje Nederlandse geschiedenis door de voormalige Nederlandse mijn in Rijpsburg. Het werd in 1920 door de Nederlanders uitgebouwd met hutten voor het delven van steenkool. Omdat de kustwateren hier erg ondiep zijn, kwamen de Nederlanders erachter dat het verschepen van steenkool hier erg lastig was. In 1921 werd daarom besloten om de activiteiten over te hevelen naar Barentszburg. We bezichtigen hier een oude hut uit 1900 en de fundamenten van de weggehaalde hutten. Sinds 31 augustus 1920 staat hier ook een monument voor koningin Wilhelmina in de vorm van een grote stenen piramide. Als de weersomstandigheden het toelaten, zullen we de rest van de dag spenderen door terug te zeilen naar Longyearbyen. Bij aankomst in het Arctische dorpje, kunt u genieten van wat vrije tijd om de laatste souvenirs te kopen of gewoon een wandeling te maken om alle indrukken van de week op u in te laten werken. Rond etenstijd wordt u weer verwacht aan boord waar de crew een laatste verrassing voor u in petto heeft. De rest van de avond kunt u genieten van uw laatste avond met de crew en uw medereizigers.

Dag 11: Vaarwel Noorderlicht!

Helaas is er een einde gekomen aan ons avontuur door het Arctische landschap van Spitsbergen. Na een goed en voedzaam ontbijt, wordt u vriendelijk verzocht om uiterlijk om 09:00 van boord te gaan. We hopen dat wij u de veelzijdigheid van het prachtige Spitsbergen hebben kunnen laten zien en dat u heeft genoten van een onvergetelijke ervaring aan boord van de Noorderlicht.