Zeilvakantie Spitsbergen Arctisch Voorjaar 1

Dag 1: Inschepen in Longyearbyen

Je zult aankomen op de kleine luchthaven van Longyearbyen, gelegen op ongeveer 15 minuten rijden van het centrum van de kleine stad.

Ons zeilschip Noorderlicht zal op je wachten bij de zogenaamde ‘drijvende pier’ waar je kunt inschepen vanaf 16:00 uur. Na een welkomstwoord van de kapitein zullen de trossen worden losgemaakt en zal het schip koers zetten naar de baai van Trygghamna, waar het voor de nacht zal ankeren.

Dag 2: Bezoek aan zeevogel klif Alkhornet

Na het ontbijt zullen we een bezoek brengen aan Trygghamna, waar we de oudste sporen van menselijke activiteiten in Spitsbergen vinden. In de 17e eeuw werd deze baai vaak bezocht door walvisvaarders om de traanolie uit het spek van de Groenlandse walvis te koken. Nadat de West-Europeanen hier weggetrokken waren, namen de Russische Pomoren dit gebied over. Hun jacht was voornamelijk gericht op walrusproducten en huiden. De overblijfselen van een 18eeeuwse jachtstation van Pomeren (Russische jagers) zijn hier nog altijd te zien. Hiervandaan wandelen we naar de 428-meter hoge klif Alkhornet, waar grote kolonies van verschillende zeevogels broeden. De toendra onderaan de klif ontvangt voedingsstoffen van de broedende zeevogels die weiden voor rendieren, broedplaatsen voor ganzen en schuilplaatsen voor poolvossen bieden. Deze locatie is om deze reden uitermate geschikt om poolvossen, rendieren en mogelijk ijsberen te zien.

Nadat iedereen weer veilig aan boord is zullen we, als de wind ons gunstig gezind is, de zeilen hijsen richting de zeestraat Forlandsundet. Deze prachtige zeestraat is gelegen tussen het hoofdeiland Spitsbergen en het eiland Prins Karls Forlandet. Het eiland Prins Karls Forlandet was, met zijn 1084 meter hoge berg Monacofjellet, één van de eerste delen, misschien zelfs wel het eerste land, dat door Willem Barentsz gezien werd in 1596. Bij de baai Grimaldibukta zullen we een ankerplekje voor de nacht te vinden. Bij Murraypynten hopen we een landing te kunnen maken waar we de hier vaak aanwezige walruskolonies van dichtbij kunnen bewonderen. Vanaf de heuvels heb je een prachtig panoramisch uitzicht over het ruige berg- en gletsjerlandschap van Spitsbergen en door het vlakke landschap aan de voet van de berg is het hier heerlijk en gemakkelijk wandelen.

Dag 3: Vogelklif Fuglehuken & het pareltje Magdalenefjord

In de ochtend zullen we de Grimaldibukta verlaten om verder in noordelijke richting te varen in de Forlandsundet. Het noordelijke gedeelte van de zeestraat is historisch gezien altijd een schrik geweest voor veel walvisvaarders, door de zandbank Forlandsrevet. Willem Barentsz noemde dit noordelijke deel de ‘Forlandsundet Keerwyck’, omdat zij bij de zandbank moesten keren voor de ondiepte. Door zijn geringe diepgang kan de Noorderlicht deze ondiepe passage wel bevaren, waarvoor de bemanning opperste concentratie nodig zal hebben. Vergeet niet hier ondertussen goed uit te kijken naar grote groepen walrussen die veelal bij Sarstangen en Poolepynten te vinden zijn. Een prachtig scenario met schilderachtige bergen op de achtergrond waar fotocamera’s dol op zijn. Als het weer het toelaat varen we naar Fuglehuken, het meest noordelijke puntje van de Prins Karls Forlandet. Naar verluid heeft Willem Barentsz hier als eerste reiziger in Spitsbergen voet aan wal gezet in juni 1596. Grote aantallen zeekoeten en drieteenmeeuwen broeden hier op de steile kliffen en hier vinden we ook graven van walvisvaarders. Na uw wandeling varen we verder in Noordelijke richting naar de adembenemende blauwgroene baai van het Magdalenefjord, één van de meest indrukwekkende fjorden van Spitsbergen. Dit fjord aan de noordwest hoek van Spitsbergen werd voor het eerst ontdekt en benoemd door Willem Barentsz. Met ruige en spitse bergtoppen en indrukwekkende gletsjers bevind je je hier in een klein Arctisch paradijsje. In de monding van het fjord, bij Graveneset, liggen de graven van ca 160 walvisvaarders uit de 17e en 18e eeuw tussen de resten van twee fornuizen die gebruikt werden om het spek van de walvissen te koken.

Dag 4: Centrum van de Nederlandse walvisvaart: Smeerenburg

Als we verder naar het Noorden varen stuiten we op het eiland AmsterdamØya, waar we een goed inzicht kunnen krijgen in de 17e -eeuwse walvisvaart. Hier bevind zich Smeerenburg, een voormalig nederzetting van Nederlandse walvisvaarders die in de periode van 1617 – 1646 uitgroeide tot het centrum van de Nederlandse walvisvaart. De nederzetting bestond uit pakhuizen, woningen en een smederij. In hoefijzervormige traanovens werd uit het spek van de gedode walvissen walvistraan gewonnen voor o.a. zeep en brandstof voor lampen. Vandaag de dag is er nog weinig te zien van de bedrijvigheden die 400 jaar geleden hebben plaatsgevonden. Her en der zijn nog overblijfselen van traanovens, graven en woningen te vinden. Na de landing zult u een uitgebreide lezing krijgen over de walvisvaart in Smeerenburg en zal het schip zich verplaatsen naar Sallyhamna waar we een ankerplekje zullen zoeken voor de nacht. In dit gebied vol ondieptes worden vaak ijsberen gesignaleerd, dus houdt de verrekijker bij de hand!

Dag 5: De Zeeuwsche uitkijck & ‘Spitse bergen’

Vandaag plannen we een landing in de buurt van Ytre NorkskØya, waar we hopelijk aan land kunnen gaan bij de zogenaamde ‘Zeeuwsche Uitkijck’. Hier bouwden in 1617 Zeeuwse walvisvaarders een traankokerij en konden ze vanaf het hoogste punt van het eiland een goede uitkijk over zee houden naar walvissen. We kunnen hier de historische route naar de 150 meter hoge top van het eiland, de Utkiken, volgen. Aan de kust liggen overblijfselen van de traanovens en de graven van Nederlandse walvisvaarders die in de bevroren ondergrond zeer goed zijn geconserveerd. Wanneer we weer in Zuidelijke richting naar Virgohamna varen kunnen we goed aanschouwen waarom Willem Barentsz de naam Spitsbergen heeft gebruikt voor het land dat hij ontdekte. De steile bergen met scherpe pieken zijn in dit gebied het meest opvallend van heel Spitsbergen! Ons doel is Virgohamna waar op het Deens eiland een Harlinger traankokerij te vinden is. Omdat er voor kooplieden uit Stavoren en Harlingen geen plaats meer was voor hun traankokerij op Smeerenburg, bouwden ze in 1636 de Harlingertraankokerij op het naburige Deens eiland. Tegen deze tijd was de populatie van walvissen al flink aan het afnemen, waardoor er al na 10 jaar een einde aan de activiteiten van de Harlingertraankokerij. Nog altijd zijn de restanten van de traanovens, bijhorende gebouwen en enkele graven uit de periode van de walvisvaart zichtbaar.

Dag 6: De gletsjers van het Kongs- en Krossfjord

De volgende ochtend varen we naar het prachtige Krossfjord waar we ontvangen worden door het hoge gletsjerfront van de 14. Juli gletsjer. Op de afgebroken ijsschotsen liggen vaak baardrobben te rusten en dichtbij de gletsjer broeden veelal dikbekzeekoeten, drieteenmeeuwen en puffins. Binnen deze fjorden is met name historisch erfgoed van de aanwezigheid van de Engelsen te bezichtigen. In de beginjaren van de walvisvaart maakten de Engelsen en de Nederlanders een overeenkomst waarin zij de walvisjachtgebieden onderling verdeelden. De Engelsen kregen het recht om ten Zuiden van het Magdalenefjord te jagen, en de Nederlanders kregen de controle over de Noordwestelijke hoek van Spitsbergen. Mogelijk organiseren we een landing op het schiereiland BlomstrandhalvØya, waar bij Ny London de overblijfselen van een marmermijn te zien zijn. Vanaf deze locatie hebben we een prachtig uitzicht op de Tre Kroner, de drie kenmerkende bergpieken die door de ijskap heen prijken. Een alternatief bij slechte weersomstandigheden is een bezoek aan het voormalige mijnwerkersstadje Ny Alesund. Ny Alesund is ’s werelds meest noordelijke nederzetting en hedendaags een gerenommeerd poolonderzoekscentrum. De bijzondere band van Nederland met Spitsbergen wordt hier in ere gehouden door het Arctisch centrum van de Rijksuniversiteit van Groningen. Zij gebruiken hier een aantal gebouwen als poolstation, waar onderzoek verricht wordt naar brandganzen en klimaatverandering.

Dag 7-8: Op weg naar Longyearbayen

De komende dagen zullen we naar het zuiden draaien en terugkeren naar de Isfjord, waarbij we indien mogelijk een stop maken in de beschutte en prachtige baai van St. Johnsfjord of kijken of we wat walrussen kunnen spotten bij Poolepynten. Na een avontuurlijke reis door de ongerepte natuur van Spitsbergen, krijgt u de gelegenheid om vrij te bewegen zonder toezicht van een gids met een geweer, zoals dat nodig is in de meeste delen van Spitsbergen.

Dag 8: Vaarwel Noorderlicht!

Helaas is ons avontuur door het Arctische landschap van Spitsbergen ten einde gekomen. Na een stevig ontbijt wordt u vriendelijk verzocht om voor 09:00 uur van boord te gaan.